Breehorn

De geschiedenis van Duin en Bosch gaat terug tot het begin van de 20-ste eeuw. In 1904 werd begonnen met de bouw van Duin en Bosch en in 1909 waren de paviljoens, drie voor vrouwen en drie voor mannen, en de bijbehorende gebouwen gereed. De zes paviljoens boden plaats aan 732 patiënten (Koninklijk Besluit 16 oktober 1909, Staatsblad 340). Bij de bouw van Duin en Bosch is gekozen voor een spreiding van verpleging van patiënten, om rustige patiënten meer bewegingsvrijheid te bieden. Tijdens de voorbereiding van de bouw van een tweede provinciaal ziekenhuis was de stijging van het aantal aanvragen om plaatsing van patiënten in Amsterdam verontrustend. In het Wilhelminagasthuis bevonden zich in 1904 82 patiënten die voor plaatsing in een provinciaal ziekenhuis in aanmerking kwamen. Voor tijdelijke huisvesting werd toen gekozen voor het juist ontruimde jongensweeshuis aan de Zwanenburgwal te Amsterdam. Bij Koninklijk Besluit van 26 augustus 1904 werd toestemming verleend het gebouw tot 31 december 1908 te gebruiken voor de verpleging van patiënten. Begin mei 1909 vertrokken de adjunct-directrice met enig personeel en enkele patiënten van het gesticht aan de Zwanenburgwal te Amsterdam naar Castricum.

Eind mei 1909 konden de overige patiënten naar Duin en Bosch worden overgeplaatst, hiermee was het ziekenhuis in gebruik genomen. De Tweede Wereldoorlog is ook aan Duin en Bosch niet ongemerkt voorbijgegaan. In augustus 1940 werd het ziekenhuis getroffen door een aantal bommen, waarbij twee patiënten de dood vonden en acht patiënten ernstig gewond raakten. In juni 1942 volgde, op last van de Duitse bezetter, een algehele evacuatie, wegens de uitbreiding landinwaarts van de kustverdediging (de Atlantikwal liep ten oosten van Duin en Bosch). Patiënten en personeel werden ondergebracht in psychiatrische inrichtingen in Warnsveld, Den Dolder, Medemblik en Rosmalen. Eind 1946 was het oorlogsleed geleden en stond Duin en Bosch gehavend ter beschikking van de patiënten. Vroeger werden de paviljoens kil aangeduid met de categorie patiënten waarvoor ze bestemd waren plus een nummer; bijvoorbeeld 'Vrouwen I' of 'Mannen II'. Sinds 1963 zijn de paviljoens vernoemd naar plaatsen uit het duinterrein, zoals 'Koningsduin', 'Schellinkbosch' Breehorn, etc. Tevens was de strakke scheiding tussen mannen en vrouwen niet langer meer aanwezig.